વાચકની કલમ .

મૃગજળ

નિજ જીવનમાં આશા બાંધુ છું જ્યાં

સર્વ જગને સહાનુભૂતિ દાખવું છું

જ્યાં સ્વાર્થ, નિ:સ્વાર્થ માનવ મળે છે

મીઠાશભર્યા વાણી વર્તનો

લાગે મૃગજળ સમા

જગ તણા મૃગજળ સમા

ઉડાન ભર્યા આભાસે

આશા, અરમાનો સફળ કરી લેવાને

ભરોસો છે મને મારા કર્તવ્ય,

ફરજોના માધ્યમે

શ્રધ્ધા વિશ્વાસની મિશાલ છે

મારા દિલમાં

ધૈર્ય, સાલસ સ્વભાવે 

સારા જગમાં માનવતા બક્ષી

દુનિયાદારી તો છે

માયા બજારને ભૂલભૂલામણી

મૃગજળ સમી જિંદગી ક્યારેક

લાગે મને જ્યાં

ડગ મગતો કદમ સ્થિત

રાખું છું જગમાં જ્યાં

નસીબની બલિહારી છે

યારા જીવનના માહોલે

ઉમદા ટેક, નીતિ-નિયમોને

મેં અકબંધ જાળવ્યા

ઝાંઝવાના નીર તો છેતરામણાં

ને ડરામણાં જ્યાં

મૃગને આશ છે, જળ તૃપ્તિ 

કરવાની જ્યાં

પરિશ્રમ થકી મંઝિલ મળશે

આશાને ઉજાગર થકી

પરેશ જે. પુરોહિત (કલોલ-રણાસણ)

ચાલને માણી લઈએ

સોપાનની સાપ સીડીમાં

હું અને તું હારજીતના ચકડોળમાં 

મઝા માણી લઈએ

રડયો હશે પર્વત આખી રાત

પુર આવી રહ્યા છે

ઝરણામાં ચાલ નાહી લઈએ

ટીપે ટીપે મળીને ચાલ 

સાગર બનાવીએ

જિંદગી નાટક છે ચાલ

સૃષ્ટીને સુંદર બનાવીએ

અંધારા ઘરમાં દીવો પ્રગટાવીએ

ચંદ્રને ઘરમાં બેસાડી ઘર ઘર રમીએ

તારી મારી ભૂલોને દિલથી

માફ કરીએ

ચાલ અબોલો છોડી સુગંધી

ક્ષણોને માણીએ

રસોડામાં સાસુ-વહુની

શબ્દોની સુનામીને

ચાલને પ્રેમના હીચકાને ઝૂલાવીએ

કૂવામાં ઘૂઘવતા

કબૂતરોની ધૂનને

ચાલ તારો મોબાઈલના

રીંગ ટોનમાં જીલી લઈએ

જોરથી ભીંસેલી મૂકી

વચ્ચેથી વહી જતા પાણીની જેમ

ચાલ બચપણની ભૂલાયેલી

રમતો રમી લઈએ

છાપેલા હાથ હજૂ મલકે છે ભીંત પર

ચાલને સ્મરણોની ભીંતવાડા

ઘરમાં વસીએ

દિનકર ગડા (મુલુંડ)

જીવંત થઈ ગયા

સપનાઓ બધા હવે 

જાણે અંધ થઈ ગયા

ને બારણાંઓ બધા હવે 

જાણે બંધ થઈ ગયા

હતો મારો જેની સાથે પહેલાં

વધુ સારો વ્યવહાર

તેની સાથે હવે મારા

ઓછા સંબંધ થઈ ગયા

લખવાની શરૂઆત કરી હતી

કોઈ વિષય પર માત્ર

બે-ચાર વાક્યથી મેં

સમય વીતતાં અનુભવથી ઘડાઈ

હવે એ જાણે કોઈ 

નિબંધ થઈ ગયા

યથાશક્તિ અન્યને કંઈ પણ સતત

થોડું ઘણું આપતા રહીએ

કેમ કે આપનારા જ દુનિયામાં

અમર અને અનંત થઈ ગયા

જિંદગીમાં તારા આવવા પહેલાં

હું હતો થોડો મનથી 

કમજોર ને મૃતપ્રાય

સ્પર્શ થયો તારો ને 

અમે વિચારોથી

મજબૂત અને જીવંત થઈ ગયા

અચાનક જ હૃદયમાંથી અણધારી

બે-ચાર પંક્તિઓ જન્મી 'સુનિલ'

ધ્યાનથી જોયું તો ખબર પડી કે

એ તો જાણે કોઈ છંદ થઈ ગયા

પટેલ સુનિલ સી. (વલસાડ)

સાંભરે મને

હું તો રસ્તે ચાલુને

કોઈ સાંભરે મને

ક્યાંય મનડું ન માહ્ય

મન દોડે પવન વેગે

અંતરમાં તેના ઓરતાં

રૂપ ભર્યું છે નયનમાં

જ્યાં જોઉં ત્યાં તે ભાશે

મન દુનિયા રંગીલી લાગે

ફૂલો ખિલ્યાં રે પ્રણ્યમાં

હું તો રસ્તે ચાલુને

કોઈ સાંભરે મને

ના જાણું હું પ્રીતની રીત

ભેદ ભર્યો રે ભરમમાં

સૂની સૂની લાગે વાટો

વિજોગલ બની ગઈ રાતોં

શમણાં જગાવે શયનમાં

હું તો રસ્તે ચાલુને

કોઈ સાંભરે મને

રામજી ગોવિંદ કુંઢડિયા (વિદ્યાવિહાર)

ભરી લે એક પગલું

વિચારી મને તું કેમ

 માંડી વાળે છે

ભરી લે એક પગલું તને 

કોણ ના પાડે છે

સર્જિદે તારા મારા

 મિલનનો એક પ્રસંગ

જો પછી આ દુનિયા પણ 

આપણી આગળ પાણી ભરે છે

તું કહેતો મારી જાત તો શું

આ ચાંદ પણ તારે  નામ લખી દઉં

બદનામ તો છે જ 

પ્રેમ પ્રેમી ઓથી

હવે તું આમ હા-ના-હા-ના કરીને

તેને વધારે બદનામ ના કરીશ

જો ડર જ હોય તને બદનામીનો

તો રેવા દે શું કામ આમ પ્રેમ કરે છે

માસુમ મોર્નિંગ સ્ટાર (અમદાવાદ)

હોરી

હોરી રંગોકા ત્યોહાર

ખેલો મન ભર હોરી રે

નાચે વૃજ કે ગોપી બાલ

ખેલો રંગભર હોરી રે હોરી

રંગભરી પિચકારી મેં

રંગો કી બ્યોછાર ભરી

છેલ-છબીલો ખેલન લાગો

ફાગુન હોરી હોરી રે હોરી

કાન કુંવરડોલન છેડન લાગો

મોહે રાધા પ્યારી રે

રસીયા મોરા રંગના ડારો

ભીંજે ચુનર ચોરી રે હોરી

ચોરી ભીગી મોરી છૈયા

મનકે ઓ રંગારી રે

તડપુ થારી મીરાં મોહન

તું પર જો બલિહારી રે હોરી

ઓરી સખીયા મોહે છેડે

નૈના મારી મારી રે

મેં જોગન બિરહા કી મારી

આન મીલો બનવારી રે ખેલો

મનવા ભીગા તનવા ભીગા

છૈલા તું પરવારી રે

અબતો મોહે દર્શન દે દો

ચંદ્ર-શ્યામ મોરારી રે ખેલો

કે. ડી. અમીન 'ચંદ્ર' (અમદાવાદ)

શ્વાસ

આ શ્વાસ ક્યાં સુધી હશે કોને ખબર?

જીવનની સફર ક્યાં જશે કોને ખબર?

કોખથી કબર સુધી ડબ્બા બદલાય

છેલ્લી મંઝિલ ક્યાં હશે કોને ખબર?

જન્મોજન્મ સાથ રહીશું એકબીજાના કોલ

આમ અચાનક વચનથી ખસે કોને ખબર?

સવારથી સાંજ બસ ભટક્યા કરે છે

દિલ મૂકી દીધું હશે કશે કોને ખબર?

ચાર દિવસની મહોબ્બતમાં એકતરફી

લાગણી સસ્તામાં કેમ ઘસે કોને ખબર?

દર્શિતા બાબુભાઈ શાહ (અમદાવાદ)

અંત સુધી

મહેનત કરી લેવાની જન્મથી 

છેક અંત સુધી

પિડાયું ભલે પડતી પહેલેથી

અનંત સુધી

ચાકડે ચડયા છીએ તો પાછા

શું કામ પડવાનું

ઘડાઈને ખીલી જઈશું

પરસેવાથી ખંત સુધી

ડાળીનો ભાર તો છે, પણ ખરી

થોડા કંઈ પડશું?

ઋતુને પણ કહી દઈશું તું ખમી

જા વસંત સુધી

જો દેખાય છે ચંદ્રમા

નજરોથી જ સામે ઊભો

પહોંચી જઈશું આ ઘડી પહોંચ્યા

શી પંત સુધી

તમને શું લાગે છે? અમે કંઈ

આંધળા છીએ?

તમારા પહેલા પહોંચ્યા હતા

તમારી રમત સુધી

હરઘડી ના વર્તાવશો

અમીર હોવાનો રોફ અમને

ખોલી દૈશુ બાજી તમારી

ગરીબથી શ્રીમંત સુધી

ધીરેનકુમાર બોઘાભાઈ રાઠોડ (વઢવાણ)