વાચકની કલમ .

ફિરાકમાં છું

સારી દુનિયા ફલકે હું ખોવાયો છું

કોણ શેની ફિરાકમાં ફરતો હોય છે

મને એ સમજાતું નથી 

માનવ સમુદાયમાં

પોત-પોતાના મકસદ સાકાર 

કરવાને ગળાડૂબ

સારા-નરસા ભેદ ભરમમાં 

હું પણ મૂંઝવણમાં

ચિંતાતુર બન્યો હું દુનિયાના 

સાગરે જ્યાં

ગામ-પરગામની એકસૂત્રતા 

કેમ સધાતી નથી?

મહા પુરુષોના આદર્શોને 

ફોલો'પની ખપ જગને

ખરેખર પ્રેરણા મળશે

સારા જગને જ્યાં

માનો યા ન માનો

દુનિયા તો છે ફિરકામાં

ન કરવાનું કરી બેસે છે જ્યાં

સ્વાર્થ સધાવા કાજે ને 

માનવતાને મૂકે નેવે

સારી દુનિયાના ફલકે હું ક્યાં?

જે તે ક્ષેત્રે પ્રગતિ સારી 

સધાઈ છે જ્યાં

મીડિયા પ્રસારણ 

માધ્યમે તર્ક વિતર્કમાં

માનવ મતિ મૂંઝાય છે

આજે કોઈ ફિરાકમાં

પરેશ જે. પુરોહિત (કલોલ)

ગોકુળની ગલીઓમાં તને હું પોકારું

(રાગ : જીવું છું રસીલા તારા)

ગોકુળની ગલીઓમાં 

તને હું પોકારું

તુજ વિના મુજ અંતરમાં 

ઘનઘોર અંધારું

ગોકુળની ગલીઓમાં...

એવું સ્વરૂપ જાણે  પુષ્પ ગુલાબ તું

તમને નીરખીને 

મન બાગ મહેકાવું

ગોકુળની ગલીઓમાં...

કદમ કેરા વૃક્ષ ઉપર 

પ્રેમ હું છલકાવું રાધાના હેતને

 હું હેતથી જતાવું

ગોકુળની ગલીઓમાં...

કોમળ તારા મનને  હું કેમ રે દુભાવું

પ્યારી સખીના પ્રેમને ખચીત નિભાવું

ગોકુળની ગલીઓમાં...

તમને જોઈઆને હરખે 

વૃંદાવનની ગાયું

તુજ લગનીમાં હું તો

 ભાન ભૂલી જાવું

ગોકુળની ગલીઓમાં...

મોરલીના સુર સંગ રાસ હું રચાવું

'હર્ષ'ની હેલીએ તુજ પર વારી જાવું

ગોકુળની ગલીઓમાં...

હર્ષિલ પંચાલ 'હર્ષ' (ચાંદલોડિયા)

પ્રેમ રંગ

કેસુડાની કળીઓએ ફાગણનું આવવું

અને રાધા પર શ્યામનું રંગ વરસાવવું

આંખોથી આંખોને એમ જ સતાવવું

પછી હળવેથી છેડીને પ્રેમ દર્શાવવું

હોળીના આવવાનું એક જ સરનામું

કે વૃંદાવનમાં કેસુડાનું કાન બની જાવું

જેના સર્વરંગમાં આખા વિશ્વને ભીંજાવું

એ શ્યામને છે રાધાના 

સ્નેહ રંગમાં રંગાવું

પણ મીરાને તો પ્રેમ રંગમા 

એટલું તરસી જાવું

કે પ્રેમ રંગ પ્લામાં ભરી 'તેજ' થી જાવું

તેજલ મૌર્ય 'તેજ' (અમદાવાદ)

સમજી ના સમજાય

કરમ તારી કળા કેવી સમજી 

ના સમજાય

સમજી ના સમજાય કરતા 

લાખ ઉપાય ટેક

શ્યામરંગી બને સરખા 

કોયલ ને વળી કાગ

કોયલ ઠંઠ રંગ જમાવે 

દુજો લાવે દ્વેષ બાગ

આવા ભેદનું રહસ્ય શું 

કોઈથી ના રે કળાય - કટકા-૧

એક માયના સુત છે 

જોડીયા સગા ભ્રાત

ગુણે રૂપે ચાંદલીયો 

એક બીજો અમાસની રાત

કોયડો છે આ અટપટો

બહુ કોઈથી ના ઉકેલાય - કટકા-૩

લઘુગોવિંદ વાવો તેવું આ 

જગતે લણાય

કરે તેવું પામે આતમ છે 

કર્મનો એ ન્યાય

ભેદ નહીં ને ભટકા નહીં

સૌ કાજે સરીયો ગણાય-કટકા-૩

લઘુગોવિંદ (કલ્યાણ)

પસ્તાવાની ગઝલ

મેં જિંદગીભર સૌ વિશે લખ્યું ઘણું

એ મને બસલે મળતા જ કવીપણું

ને હવે ચપટી મને મન થયું છે લાવ

સન્મ તારા હાથમાં શબ્દની 

ઈમારત ચણું આ વર્તમાન સમામાં 

અંગ દેખાય એવાં આસા

વસ્ત્રો જોય શમ્યૈં તેથી 

થયું એક બે ઘાટા વસ્ત્રો વણું

ધ્યાન ધર્યા તમારા 

સંતો-ભક્તોને મોટા મુનિઓએ

એ હવે હુંય પણ ક્ષણવાર

ધ્યાન અહો તમ તણું

મે તો સાવ ઓછા ગાયા

શ્રી હરિને રાજ કે

ગુણ ગાય છે અઢળક

જુવો અણુંને અણું

રાજાભાઈ અમરાભાઈ દાફડા (નાગધ્રા-અમરેલી)

સમભાવ

(ગઝલ)

ઈશ્વર અને અલ્લાહ આમ 

જુઓ તો એક છે

કહેવાનો મારો ઈરાદો બિલકુલ નેક છે

ધર્મના નામે ફાવે તેમ વટાવતો માનવી

જાણે સહી કરેલો સાવ કોરો એ ચેક છે

ચાહે પ્રાર્થના કરો કે ચાહે નમાઝ પઢો

ઓમ બોલો કે અલ્લાહૂ 

બોલો હેતુ એક છે

હિન્દુ હો કે મુસલમાન 

બધાય ઇન્સાન જ છે

લોહીનો રંગ જુઓ તો 

શું અલગ-અલગ છે

હિન્દુ અગ્નિદાહ દે તો 

મુસ્લિમ દફન કરે

ભળી જવાનું આખરે તો 

માટીમાં એક છે

વતનમાં 'અજનબી' થઈને 

રહેવું પડે છે!

ખુદના ઘરમાં જ અહીં તો 

દુશ્મનો અનેક છે

પ્રવિણકુમાર લવજીભાઈ પારઘી 'અજનબી' (વિરમગામ)

ઉંમર ચાલી ગઈ

શૈશવે પહેર્યાં નુપૂર હૈયે ઝંકાર કર્યો

રૂડા ઠુમકા કરી ચાલતાં ચરણ જોયાં

ઓઢણીએ ટાંકેલ રૂડા મોર ટહુક્યા

ઘૂંઘટની આડમાં સોનેરી રૂપ મલક્યાં

યૌવન બેસતાં છાતીએ 

સૂરજ-ચંદ ચમક્યા

તસવીરમાં જોયાં ત્યારે ભરપૂર લાગ્યો

ઉછળતો હતો હેતનો 

અતીત ગૃહિણી બન્યાં

વચનો દીધાં'તાં જે મન ભરી માણ્યાં

હૈયે ફંફોળ્યાં તો ઠાલાં સ્વપનાં નીકળ્યાં

શોધતાં સરનામું અમસ્તાં 

ડાયરીમાંથી મળ્યો

જોયાં અન્ય પ્રસંગે રૂબરૂ 

ગમથી ભૂલાયો

સુમન! વર્ષો પછીના 

મિલને હૈયાં ઠાર્યાં

અતીતની યાદ છોડી 

ક્ષિતિજે અસ્ત થયાં

સુમન ઓઝા (ખેરાલુ)