વાચકની કલમ .

આ શું કરી બેઠા

નયન ઉઘાડીને દેખો 

તમે શું કરી બેઠા

દીધેલા જે કોલ પ્રભુને 

તોડીને કેમ ફરી બેઠા

પત્ની, પુત્રોને પરિવાર 

તમારા છે ના એ કોઇ

એમના મોહથી પાપો 

તમે શીદને કરી બેઠા

સત્તા ને મતામાં મોદી 

ક્રૂડ- કપટ કરો શાને

મરણે સાથ ના એહનો 

આશા નઠારી ધરી બેઠા

લોહી ને હાંડ માંસથી 

ભરેલી આ કાયા કાજે

અખાદ્ય વસ્તુઓ ખાઇને 

શીદને પાપો કરી બેઠા

અસ્થિર સુખોની લાલચે 

વિષય- કશાયમાં રમી

લઘુ ગોવિંદ આતમ 

ધનને તમે શીદને હારી બેઠા

લઘુ ગોવિંદ (કલ્યાણ)

તારા નામે

''દિત્યા દેઢિયા'' આજની 

શરૂઆત તારા નામથી કરું છું 'દોસ્ત'

ઘણીવાર તું એમ કહે છે ને 

મારી માટે પણ ક્યારેક તો 

કંઇક લખ 'તો આજે'

તારી દોસ્તી શબ્દોથી 

લખી શકાય એમ નથી

તારી સાથે હું બાળક બની જાઉ છું

તારા ગુસ્સામાં વધુ પ્રેમ અનુભવું છું

તારી આંખોમાં મને મારી 

દોસ્તી વંચાય છે

સુદામા અને કૃષ્ણની 

મિત્રતા તારી- મારી વચ્ચે ઝંખાય છે

જ્યારે તું મારા ખભે 

હાથ મૂકી ચાલે છે, 

ત્યારે સર્વ દુ:ખો ભુલી જવાય છે

તારી વાતોમાં દોસ્તી ની 

સોંડમ કલ્પાંય છે જ્યારે 

તું એમ કહે છે ને 'યાર'

અરે છોડ મૈં હું ના તેરે 

સાથ ત્યારે હળવા થઇ જવાય છે

બાકી સબ રિશ્તે હૈ મેરે 

યાર તેરે જૈસે દોસ્ત હી ફરીશ્તે હૈ

આપ એક વચન જ્યાં 

સુધી હશે ઘરની - ગગન 

હશે તારી - મારી દોસ્તીનો રંગ

વરસતા વરસાદમાં જેને 

તમારી આંખોમાં 

આશું દેખાય એવા મિત્રને 

શું કહેવાય?

જેની સાથે ચોમાસું માણી 

શકાય તે 'પ્રેમ' જેની 

સાથે આસું માણી શકાય તે 'દોસ્તી'

'થેંક્યુ'' તે મને આવી 

મિત્રતા આપી આવો સંબંધ આપ્યો 

એટલું જ કહીશ છે તું સૌથી અલગ

મહામુલી તારી દોસ્તી, 

શબ્દોમાં લખી શકાય એમ નથી

સમય સાથે બધુ જ બદલાઇ ગયું

પણ નહીં બદલાઇ આપણી મિત્રતા

મારી પાસે હવે શબ્દો જ ખુટી રહ્યા છે

શું લખું એટલું જ કહીશ

'મિત્ર' તું મળે એટલે 

'મોસમ બદલાઇ  જાય છે'

નીમિષા છેડા (બોરીવલી- યોગી રત્ન)

જિંદગી વિશે

જિંદગી બીજું કાઇ નથી બસ

કરેલા કર્મોના ફળ સ્વરૂપે 

મળી છે આ જિંદગી

સુખ દુ:ખના સરવાળાથી 

સજી છે આ જિંદગી

કોસતાં રહીએ ઇજંદગીને 

તો બોજારૂપ છે જિંદગી

જીવતા આવડી જાય 

તો બહેતરીન છે જિંદગી

આપણી અંદરના 

વિચારો તથા ભાવનાઓથી 

બને છે આપણી જિંદગી

સ્વીકારતાં હીએ,  લોકોને, 

પરિસ્થિતિને તો 

આનંદરૂપ છે આ જિંદગી

પ્રભુ તરફથી આશીર્વાદરૂપે 

મળી છે આ જિંદગી,

આભાર એનો માનતા રહીએ, 

તો ખુશ રહે છે ને 

આપણને શુખ રાખે છે

નીતિ નિયમોથી, 

સંયમથી જીવતાં રહીએ 

તો ખુશખુશાલ રહે છે આ જિંદગી

શારદા અરવિંદ કોટક (મુલુંડ કોલોની)

અદ્રશ્ય

સાકાર થવાની કોઇ શક્યતા નથી

માની હતી જે હકીકત ખ્વાબ થઇ ગયા

આંખોથી વહેતા હતા પ્રેમના પૂર

ન જાણે કેમ ઝાઝવાના ખાબ થઇ ગયા

કોશિશ કરી પણ એક શબ્દ ન બોલ્યા

ન જાણે ચૂપ કેમ થરકાતા લબ થઇ ગઈ

લાગ્યું એવું જાણે અમારા રબ થઇ ગયા

નજર મિલાવીને ન જાણે 

ક્યાં ગાયબ થઇ ગયા

મણીલાલ ડી. રુધાણી (રાણાવાવ)

સુખી દાંપત્ય જીવન માટે

ભલેને રાતના થોડી 

બોલાચાલી થઇ ગઇ,

વધતી વાતને હું અટકાવી દઉં

સવારના બોલ્યા વિના કામે ગયો છે

સાંજના આવે ત્યારે એને હું મનાવી લઉં

નાની વાતને મોટું સ્વરૂપ શાને આપવું

જલ્દીથી ગાડી પાટે ચડાવી દઉં

એને અહંકાર ભલે નડતો

થોડી સમજદારી હું દાખવી દઉં

અક્કડ  થઇને નુકસાન શાને સહેવું

ચાલને થોડું નમી લઉં

સાથે રહીએ, ને કાયમ સાથે છે રહેવું

મારી ગૃહસ્થીને હું સાચવી લઉ

સ્મિત ભરેલા મુખેથી 'સોરી' કહીને

ખુશીથી ઘરમાં આવકાર દઉં

એ ન કરી શકતો હોય બાંધછોડ

પણ હું તો મારી શક્તિ તથા સમજણથી

થોડી ગેરસમજને કારણે તૂટતાં

મારા દામ્પત્યજીવનને બચાવી લઉં

શું લાગે છે વાચકો તમને

મારી જવાબદારી નિભાવી ન લઉં

શારદા અરવિંદ કોસ (મુલુંડ કોલોની)

ઓ... યાદ છે ને તને...

દૂર રહીને ભલે

એ તને યાદ છેને 

બે હદ પાર કરી હતી

મેં ક્યારેક કોઇના માટે

આજે એણે જ શીખવાડી દીધું

મને... હદમાં રહેતા

વિરહની યાદોએ જીવું છું હજી

જિંદગીમાં કોઇ દિવસ- રજા નથી પાડી

એ તારી યાદોએ

ત્યારે જ તો એ વિચાર આવે છે

આ દુનિયામાં પારકા રહેવું જ સારું છે

લોકો બહુ જ  તકલીફ આપે છે

પોતાના બનાવીને...

'મીત' (સુરત)