અરિજિતનાં બિન-ફિલ્મી ગીતોએ પણ સંગીત રસિકોને ઘેલું લગાડયું

- 'મૈં વો ખુશ્બુ નહીં જો હવા મેં ખો જાઉં...' આ ગીત સાંભળતી વખતે તમે ટ્રાન્સમાં જઇ રહ્યા હો એવો અનુભવ થાય તો નવાઇ નહીં. આ ગીતમાં પણ પ્રણયની એક વિશેષ અનુભૂતિ સજીવ થઇ છે. આવા શબ્દો અને આવાં ગીતો રોજ સર્જાતાં નથી. કભી યાદોં મેં આઉં..

'સં ગીત સંગીત છે. એમાં નંબરની સ્પર્ધા બિનજરૂરી છે એમ હું માનું છું. નંબરની સ્પર્ધામાં હું નથી,' અરિજિત કહે છે, 'દરેક કલાકારને એની પ્રતિભા મુજબ ગીતો ગાવાની તક મળે છે. દરેક કલાકારનો એક ચાહકવર્ગ હોય છે. ઘણા લોકો આતિફ અસલમ સાથે મારી તુલના કરતા હોય છે, પરંતુ એ યોગ્ય નથી, આતિફ આતિફ છે, હું, હું છું.  બંનેની ગાવાની સ્ટાઇલ અલગ છે. બંનેને વિવિધ સંગીતકારો સાથે ગાવાની તક મળી છે.'

આ છે અસલી અરિજિત. એના પગ ભોંય પર છે.વાસ્તવિકતાની નિકટ છે, સફળતાથી છકી ગયો નથી. અરિજિતની ગાયક તરીકેની કારકિર્દીની વાત કરીએ ત્યારે સંગીતકાર ઓ. પી. નય્યર યાદ આવે. આગવા પંજાબી લયથી ગીતોને સજાવનારા સંગીતકાર ઓ. પી. નય્યરની કારકિર્દીની જેમ અરિજિતની કારકિર્દી પણ જરા અલગ રીતે શરૂ થયેલી. ઓ. પી. નય્યર લાહોરથી મુંબઇ આવ્યા ત્યારની વાત છે. એમણે કે એલ સાયગલની શૈલીથી સી એચ આત્માના કંઠે 'પ્રીતમ આ ન મિલો...' ગીત ગવડાવ્યું એ સાંભળીને ફિલ્મ સર્જક દલસુખ પંચોલીએ એમને ફિલ્મની ઓફર કરી.

અરિજિતની કારકિર્દી પણ એ રીતે શરૂ થઇ. પહેલાં એણે નોન-ફિલ્મી આલ્બમથી સફળતા મેળવી. ત્યાર બાદ ફિલ્મોમાં ગાતો થયો. એક વાર ફિલ્મી ગાયક તરીકે આજના ટીનેજર્સે એેને સ્વીકાર્યો પછી એણે પાછું વાળીને જોયું નથી. 

અરિજિતે ફિલ્મગીતોમાં ધીંગી સફળતા મેળવી ત્યાર બાદ એને પ્રાઇવેટ એટલે કે બિનફિલ્મી ગીતો ગાવાની તક પણ મળવા લાગી અને એમાં પણ એણે વૈવિધ્ય જાળવી રાખવાના સભાન - યસ, સભાન પ્રયત્નો ચાલુ રાખ્યા. એવાં થોડાં ગીતોનો આસ્વાદ પણ માણવા જેવો છે. એવા બે-ચાર બિનફિલ્મી ગીતોની વાતથી આગળ વધીએ. અહીં એના સુપરહિટ નીવડેલાં ગીતો જ ધ્યાનમાં રાખ્યાં છે.

કારકિર્દીના આરંભે અરિજિતને ટેકો આપનારી ગુલશન કુમારની ટીપ્સ કંપનીએ પ્રગટ કરેલા એના એક આલ્બમનું ગીત છે - 'ચલ વહાં જાતે હૈં...' રશ્મિ વિરાગના શબ્દોને અમાલ મલિકે સ્વરબદ્ધ કર્યા છે. એક અલગ પ્રકારનું આ રોમાન્ટિક ગીત છે. 'આસમાન સે પરે એક જહાં હૈ કહીં, જૂઠ સચ કા વહાં કાયદા હી નહીં, રોશની મેં વહાં કી એેક અલગ જૂટ હૈ, સાયે જિસ્મોં સે આગે જહાં જાતે હૈં, ચલ વહાં જાતે હૈં પ્યાર કરને ચલો, ચલ વહાં જાતે હૈં...' ગીતકારે શબ્દોમાં પ્રણયી યુગલની જે દિવાનગી પ્રસ્તુત કરી છે એને સ્વરો અને પોતાના કંઠની લચક દ્વારા અરિજિતે જીવંત કરી છે.

પ્રેમ એટલે સમર્પણ, પ્રેમ એટલે અહંકારનો ત્યાગ. આ વ્યાખ્યાને સજીવ કરતા શબ્દો કુમારે રચ્યા અને ફરી એકવાર અમાલ મલિકે એને સ્વરબદ્ધ કર્યા. આ ગીતમાં અરિજિત સાથે અસીમ રિયાઝ અને હિમાંશી ખુરાના સહગાયકો છે. શબ્દોની પ્રચંડ શક્તિ અહીં અનુભવાય છે. આવા શબ્દોને સ્વરો અને કંઠ દ્વારા જીવંત કરવા એ ખરેખર બહુ મોટો પડકાર છે. મુખડું છે - 'દિલ કો મૈંને દી કસમ, ના ધડકે તેરે બિના, ધડકે તો સારી જિંદગી, યે તડપે તેરે બિના...' કેવા મુલાયમ છતાં કાળમીંઢ ખડક જેવા સશક્ત શબ્દો છે. આ ગીતે ત્રણે ગાયકોના કંઠની રેંજ સમક્ષ એક પ્રકારની ચેલેન્જ સર્જી હતી. ગીત બહુ ગૂંજ્યું અને હિટ નીવડયું.

પ્રતિષ્ઠિત શાયર નુસરત બદ્રની એક રચના પણ અરિજિતના કંઠે માણવા જેવી છે. જોકે આ યુગલગીત છે. અરિજિત સાથે પલક મૂછલનો કંઠ છે. આ ગીતમાં પણ પ્રણયની એક વિશેષ અનુભૂતિ સજીવ થઇ છે. 'કભી યાદોં મેં આઉં, કભી ખ્વાબોં મેં આઉં, તેરી પલકોં કે સાયે મેં આકર ઝિલમિલાઉં...' અહીં સુધીની વાત સમજાય એવી છે. પછી કવિ તદ્દન હટ કે કહેવાય એવું સંવેદન પ્રગટ કરે છે - 'મૈં વો ખુશ્બુ નહીં જો હવા મેં ખો જાઉં...' આ ગીત સાંભળતી વખતે તમે ટ્રાન્સમાં જઇ રહ્યા હો એવો અનુભવ થાય તો નવાઇ નહીં. આવા શબ્દો અને આવાં ગીતો રોજ સર્જાતાં નથી.